Gastroenterit sonrası irritabl barsak sendromu sıklığı ve risk faktörleri
Prevalence of irritable bowel syndrome after gastroenteritis and risk factors
Özet
Giriş ve amaç: Bakteriyel gastroenterit atağından sonra irritabl barsak sendromu (İBS) riskinin arttığını gösteren çalışmalar mevcuttur. Son zamanlarda, bu hastaların kolon mukozasında inflamatuvar değişiklikler gösterilmiştir. Bu çalışmada, akut bakteriyel gastroenterit geçiren hastalarda İBS semptomlarının gelişip gelişmediğini ve bunu etkileyen faktörlerin incelenmesi amaçlanmıştır. Gereç ve yöntem: Bir yıl içinde bakteriyel gastroenterit nedeniyle yatarak tedavi gören 112 hastaya ait kayıtlar, infeksiyondan ortalama 8 ay sonra retrospektif olarak incelendi. Telefon görüşmesinde, enfeksiyon öncesi ve sonrasında, Roma 2 kriterlerine göre İBS semptomları, İBS’nun alt grupları, Beck ölçeğine göre anksiyete skorlarının bulunup bulunmadığı kaydedildi. Telefonla yeterli bilgi alınabilen ve alarm semptomu olmayan 90 hasta çalışmaya alındı. Bulgular: Hastaların 42’si erkek, 48’i kadın, yaş ortalamaları sırası ile 38,4±14 ve 37,9±16 yıldı. Gastroenteritten 8 ay sonra, erkeklerin %14,2’sinde, kadınların %35,4’ünde İBS tespit edildi (p<0,05). Postinfektif İBS (Pİ-İBS) oranı, önceki İBS sıklığına göre belirgin olarak yüksekti (%17,8 vs %7,8; p<0,01). Pİ-İBS daha çok non konstipe İBS tipindeydi (p<0,05), kadınlarda daha sıktı (p<0,05) ve genç yaşta gelişme eğilimindeydi (p<0,05). İnfeksiyon süresi İBS gelişme riskini etkilemedi. Pİ-İBS’lu hastaların altısında (%37,5), diğerlerinin sadece yedisinde (%9,5) anksiyete vardı (p<0,01). Sonuç: Akut gastroenterit İBS gelişmesinde rol oynar. Kadın cinsiyet, anksiyete bozukluğu ve genç yaş Pİ-İBS riskini arttırmaktadır. İnflamasyon, psikolojik yapı ve cinsiyet faktörlerinin barsak nöro endokrin fonksiyonlarını etkileyen ortak bir mekanizma ile mi İBS gelişimine yol açtığı daha geniş çalışmalarla araştırılmalı dır.
Abstract
Background and aims: A number of studies have shown an increased risk of irritable bowel syndrome after bacterial gastroenteritis. Recently, some inflammatory changes have been demonstrated in colon mucosa of these patients. The aim of this study was to investigate whether irritable bowel syndrome symptoms develop in patients after gastroenteritis and the risk factors leading to this condition. Material and methods: The medical records of 112 patients, hospitalized for acute bacterial gastroenteritis, were evaluated eight months after the infection. Presence of irritable bowel syndrome symptoms according to Rome II criteria clinical subtypes and anxiety scores according to Beck’s anxiety scale were recorded before and after the infection via telephone interview. Ninety patients with no from alarm symptoms, from whom adequate information could be obtained by telephone, were included in the study. Results: There were 42 males and 48 females, with mean ages of 38.4±14 and 37.9±16 years, respectively. Irritable bowel syndrome was found in 14.2% of the men and 35.4% of the women eight months after the gastroenteritis episode. The postinfective irritable bowel syndrome (PI-IBS) rate was significantly higher than the irritable bowel syndrome rate. PIIBS was non-constipated type, more frequent in females and tending to develop of a younger age (for each p<0.05). Duration of infection did not affect the risk of irritable bowel syndrome. Six of the patients with PIIBS (37.5%) and only seven of the others (9.5%) could be defined as clinically anxious. Conclusions: Acute gastroenteritis plays a role in the development of irritable bowel syndrome. With female gender, anxiety disorder and younger age increase the risk of PI-IBS. Larger studies should be undertaken to evalvate whether inflammation, psychological condition and gender influence the development of irritable bowel syndrome by a collaborative mechanism that affects enteric neuro-endocrine functions.
