Giriş ve Amaç: Hepatit B virüsü ve hepatit C virüsü infeksiyonları tüm dünyada yaygın olarak görülen, morbidite ve mortalitesi yüksek olan önemli sağlık sorunları arasındadır. Sağlık çalışanları, bu virüs infeksiyonları açısından genel popülasyona göre daha fazla risk altındadır. Hekimlerin viral hepatitlerden korunması, hizmet verdikleri kişileri bilinçlendirmesi ve viral hepatitli hastaların yönetimi için öncelikle bu konuda bilgilerinin yeterli olması gerekmektedir. Bu çalışmanın amacı, Mersin ?li?nde çalışan pratisyen hekimlerin Hepatit B virüsü ve hepatit C virüsü infeksiyonları hakkında bilgi düzeylerinin, farkındalıklarının saptanmasıdır. Gereç ve Yöntem: Bu amaçla yapılan anket çalışması- na 440 (%79,4) pratisyen hekim katılmıştır ve 11 sorudan oluşan anket formu posta yoluyla uygulanmıştır. Bulgular: Ankete katılan hekimlerin, %2,3?ü hepatit B virüsünün kan yoluyla bulaşmayacağını, %35?i hepatit B virüsünün anne sütüyle bulaşabileceğini, %21,1?i hepatit B virüsünün tahtakurusu ve sivrisinek ısırmalarıyla bulaşabilece- ğini, %31,8?i hepatit C virüsünün anne sütü ile bulaşabileceğini, %41,1?i aynı evde yaşamanın hepatit B virüsü bulaşması için risk faktörü olmadığını, %71,4?ü hepatit C virüsü bulaşına karşı korunmada aşı ve immünglobulin mevcut olduğu kanısına, sahip oldukları belirlendi. Ankete katılan hekimlerin ortalama %20?sinin ise inaktif hepatit B virüsü taşıyıcılığını bilmedikleri tespit edildi. Sonuç: Sonuç olarak, birinci basamak sağlık hizmeti veren pratisyen hekimlerin, hepatitler hakkında bilgi düzeylerinin yeterli olmadığı ve bu bilgi eksikliklerinin düzeltilebilmesi için hizmet içi eğitimin gerekliliğini düşündürmektedir.
Background and Aims: Hepatitis B and hepatitis C infections are among the major health problems seen worldwide, with high morbidity and mortality rates. Health care personnel are at a greater risk for these viral infections compared to the general population. It is essential that physicians have sufficient knowledge on this issue in order to protect themselves from viral hepatitis, to educate those who they serve, and to treat the viral hepatitis patients. The aim of the present research was to determine the awareness and knowledge levels of general practitioners employed in Mersin province. Materials and Methods: Four hundred and forty general practitioners participated in the survey, and a questionnaire form of 11 questions was answered via mail. Results: It was found that 2.3% of the practitioners thought that hepatitis B might not be transmitted by blood; 35% thought that it could be transmitted by breast-milk; and 21.1% said that it might be transmitted by mosquito bite and bedbug bite. 31.8% of the practitioners said that HCV might be transmitted by breast-milk and 41.1% thought that living in the same house was not a risk factor for hepatitis B. 71.4% thought that vaccination and immunoglobins against hepatitis C infection were available. It was determined that nearly 20% of the participating practitioners did not know anything about inactive hepatitis B. Conclusion: As a result, it was seen that general practitioners employed at first-stage health centers did not have sufficient knowledge about hepatitis. In-service training is recommended in order to increase their knowledge level about hepatitis.