Giriş ve Amaç: Hepatit B virüsü ve hepatit C virüsü infeksiyonlari tüm dünyada yaygın olarak görülen, morbidite ve mortalitesi yüksek olan önemli Sağlık sorunlari arasındadir. Sağlık çalisanlari, bu virüs infeksiyonlari açısından genel popülasyona göre daha fazla risk altındadir. Hekimlerin viral hepatitlerden korunmasi, hizmet verdikleri kisileri bilinçlendirmesi ve viral hepatitli Hastaların yönetimi için öncelikle bu konuda bilgilerinin yeterli olmasi gerekmektedir. Bu çalışmanın amacı, Mersin ?li?nde çalisan pratisyen hekimlerin Hepatit B virüsü ve hepatit C virüsü infeksiyonlari hakkinda bilgi düzeylerinin, farkindaliklarinin saptanmasidir. Gereç ve Yöntem: Bu amaçla yapılan anket çalışması- na 440 (%79,4) pratisyen hekim katilmıştır ve 11 sorudan olusan anket formu posta yoluyla uygulanmıştır. Bulgular: Ankete katilan hekimlerin, %2,3?ü hepatit B virüsünün kan yoluyla bulasmayacagini, %35?i hepatit B virüsünün anne sütüyle bulasabilecegini, %21,1?i hepatit B virüsünün tahtakurusu ve sivrisinek isirmalariyla bulasabilece- gini, %31,8?i hepatit C virüsünün anne sütü ile bulasabilecegini, %41,1?i ayni evde yaşamanin hepatit B virüsü bulasmasi için risk faktörü olmadigini, %71,4?ü hepatit C virüsü bulasina karsi korunmada asi ve immünglobulin mevcut olduğu kanisina, sahip olduklari belirlendi. Ankete katilan hekimlerin ortalama %20?sinin ise inaktif hepatit B virüsü tasiyiciligini bilmedikleri tespit edildi. Sonuç: Sonuç olarak, birinci başamak Sağlık hizmeti veren pratisyen hekimlerin, hepatitler hakkinda bilgi düzeylerinin yeterli olmadigi ve bu bilgi eksıklıklerinin düzeltilebilmesi için hizmet içi egitimin gerekliliğini düsündürmektedir.
Background and Aims: Hepatitis B and hepatitis C infections are among the major health problems seen worldwide, with high morbidity and mortality rates. Health care personnel are at a greater risk for these viral infections compared to the general population. It is essential that physicians have sufficient knowledge on this issue in order to protect themselves from viral hepatitis, to educate those who they serve, and to treat the viral hepatitis patients. The aim of the present research was to determine the awareness and knowledge levels of general practitioners employed in Mersin province. Materials and Methods: Four hundred and forty general practitioners participated in the survey, and a questionnaire form of 11 questions was answered via mail. Results: It was found that 2.3% of the practitioners thought that hepatitis B might not be transmitted by blood; 35% thought that it could be transmitted by breast-milk; and 21.1% said that it might be transmitted by mosquito bite and bedbug bite. 31.8% of the practitioners said that HCV might be transmitted by breast-milk and 41.1% thought that living in the same house was not a risk factor for hepatitis B. 71.4% thought that vaccination and immunoglobins against hepatitis C infection were available. It was determined that nearly 20% of the participating practitioners did not know anything about inactive hepatitis B. Conclusion: As a result, it was seen that general practitioners employed at first-stage health centers did not have sufficient knowledge about hepatitis. In-service training is recommended in order to increase their knowledge level about hepatitis.