Tip II Diabetes Mellituslu hastalarda Helicobacter pylori prevalansı
The prevalance of Helicobacter pylori in Type II Diabetes Mellitus patients
Özet
Giriş ve amaç: Hp dünyada en sık rastlanan ve enfekte olgularda antrum ağırlıklı kronik gastrite neden olan bakteriyel bir etkendir. DM artmış enfeksiyon riskiyle karakterize metabolik bir hastalıktır. Bu nedenle çalışmada DM’lu hastalarda Hp prevalansını, bu hastaların metabolik durumu ve diabetin komplikasyonları ile ilişkisinin araştırılması amaçlandı. Gereç ve yöntem: Çalışmaya dispeptik yakınmaları olan, tip 2 DM’lu 40 hasta, kontrol grubuna ise non-diabetik, dispeptik yakınmaları olan sağlıklı 28 olgu dahil edildi. Hastalar DM komplikasyonu ve metabolik kontrol yönünden değerlendirildi. Her iki gruba da üst gastrointestinal sistem endoskopisi uygulandı. Hp’nin histopatolojik tanısı ve patolojik inceleme yönünden mide korpus ve antrumundan 2’şer adet biyopsi alındı. Bulgular: Yaş ve cins açısından DM’lu ve kontrol grubu arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark yoktu. Hp varlığı ile tip 2 DM, metabolik parametreler, glisemik kontrol, DM’un süresi ve komplikasyonları arasında istatistiksel olarak anlamlı bir ilişki saptanmadı. Endoskopik ve histopatolojik olarak antral gastrit ve kronik aktif gastrit görülme sıklığı DM grubunda anlamlı olarak yüksek bulunurken, kontrol grubunda eroziv duodenit anlamlı olarak fazla saptandı. Sonuç: Elde ettiğimiz bulgular Hp enfeksiyonu ile Tip 2 DM arasında bir bağlantı yı desteklememektedir. Bununla birlikte, guruplar arasında gastritin tipleri açısından anlamlı fark saptanması, diabetik hastalarda gastritin değişik tipleri ve Hp prevalansı ile ilgili yeni çalışmaların gerekli olduğunu düşündürmektedir.
Abstract
Background/aim: Helicobacter pylori is the most common seen infectious agent in the world and causes life-long chronic gastritis, predominantly antral, in all carriers without exception. Diabetes mellitus is a disease characterized by a high risk for infections. Therefore, in this study we aimed to evaluate the prevalence of Helicobacter pylori in patients with diabetes mellitus, the metabolic status of these patients and the relation to the complications of diabetes. Materials and methods: Forty type 2 diabetes mellitus patients followed between August 2001- February 2002 by the Endocrinology Outpatient Clinic in Ataturk Training and Research Hospital, Izmir were included into the study. Twenty-eight non-diabetic patients with dyspeptic complaints served as the control group. Patients were evaluated with regard to diabetes mellitus complications and metabolic control. Upper gastrointestinal tract endoscopy was performed in both groups. For the histopathologic diagnosis and pathologic investigation of Helicobacter pylori, biopsies were taken from corpus and antrum. Results: There were no significant differences between the two groups concerning age and gender. No significant relation was found between Helicobacter pylori and type 2 diabetes mellitus, metabolic parameters, glycemic control duration and complications. Antral gastritis and chronic active gastritis were found to be significantly more frequent in the diabetes mellitus group, both endoscopically and histopathologically, and erosive duodenitis was found to be significantly more frequent in the control group. Conclusion: Our results do not support a relation between Helicobacter pylori and type 2 diabetes mellitus. However, the significant difference between the types of gastritis seen in the two groups suggests the need for further researches on gastritis in diabetic patients and Helicobacter pylori prevalence.
