Giris ve Amaç: Antikoagülan iliskili abdominal hematomlarin kliniközelliklerini ve bilgisayarli tomografi bulgularini degerlendirmeyi amaçladik.Gereç ve Yöntem: Bu sistematik retrospektif çalismaya Mart 2008ile Mayis 2016 tarihleri arasinda antikoagülan tedavi altinda abdominalhematom tanisi alan 55 hasta (ortalama yas: 66±12 yil, aralik 29-84)dahil edildi. Hastalar; demografik özellikler, klinik belirtiler, tibbi öykü,iliskili faktörler, biyokimyasal testler, bilgisayarli tomografi bulgulari,tedavi ve sonuçlari açisindan degerlendirildi. Bulgular: En sik kullani-lan antikoagülan ajan warfarin (%72.7) olmakla birlikte enoksaparinkullanimi %20 ve warfarinin enoksaparin ile birlikte kullanimi %7.3oranlarinda saptandi. Ana klinik semptomlar karin agrisi ve abdominaldistansiyondu. Toplam 85 hematom alani saptandi ve en sik görülen lokalizasyonlar rektus kas kilifi (%50.9) ve gastrointestinal sistem (%30.9)olarak izlendi. Kontrol Antikoagülasyon Komitesinin kriterlerine göre 15(%27.3) hastada majör kanama saptandi. Sonuç: Antikoagülan iliskili abdominal hematomlarin sik görülen klinik ve bilgisayarli tomografibulgularinin bilinmesi, hizli ve dogru tani koymayi olanak saglar. Aynizamanda klinik hasta yönetiminde dogrudan bir etkiye sahiptir.
Background and Aims: We aimed to evaluate clinical features andcomputed tomography findings of anticoagulant-related abdominalhematomas. Material and Methods: We conducted a retrospectivesystematic study of 55 patients (mean age, 66±12 years; range, 29-84years) on anticoagulant therapy and diagnosed with abdominal hematoma between March 2008 and May 2016. Patients data were evaluated for demographic characteristics, clinical manifestations, medicalhistory, associated factors, biochemical tests, computed tomographyfindings, treatment, and outcomes. Results: The most commonly usedanticoagulant agent was warfarin (72.7%), followed by enoxaparin(20%) and both warfarin and enoxaparin (7.3%). The main clinicalsymptoms were abdominal pain and distention. Among the total 85locations of hematomas, the most frequent locations were the rectusmuscle sheath (50.9%) and gastrointestinal tract (30.9%). According tothe Control Anticoagulation Committee criterion, 15 (27.3%) patientshad major hemorrhages. Conclusion: Prompt and accurate diagnosescan be made through better understanding the most common clinicaland computed tomography findings regarding anticoagulant-relatedabdominal hematomas. In addition, this has a direct impact on clinicalmanagement.