Bilge BAŞ
Giriş ve Amaç: Hepatit B bulaştırıcılığı, yaygınlığı ve önlenebilirliği nedeniyle önemli bir halk sağlığı sorunudur. Kan ve seröz eksudalarda yo-ğunken tükürük, semen ve vajinal sekresyonlarda düşüktür. Bu nedenlegünlük yaşam koşulları ile bulaş olmaz kabul edilir. Amacımız; HBsAgpozitif olgularda, toplu yaşam koşulları, sosyo kültürel alışkanlıklaragöre, aile içi bulaş yollarını ve yaygınlığını incelemektir. Materyal veMetod: Çalışmamızda inaktif HBsAg taşıyıcısı ve kronik hepatit B tanısıalan olgular ve birinci derecede yakınları hepatit B göstergeleri yönünden araştırıldı. Meslek, eğitim, diş tedavisi, kan transfüzyonu, geçirilmişoperasyon, doğum şekli, aynı eşyaları kullanma ve yakınlık derecelerisorgulandı. Bulgular: 820 hastanın %61.7’si erkek, %38.3’ü kadın ve%48.9’u 40 yaşın altında idi. İlk ve orta öğrenim eğitimi olanlar %37.4ve %37.9 ile çoğunluğu oluşturmaktadır. Hastaların %61.5’i kentsel,%38.5’i kırsal kökenli ve yaklaşık dörtte birinin evinde 6 ve üzeri kişiyaşamaktadır. Tahmini bulaş yolları arasında diş tedavisi (%68.3) ilksıradadır. Bunu hastanede yatış (%34.4), cerrahi girişim (%32.9), kantransfüzyonu (%19.3) ve %2.2 ile şüpheli ilişki izlemektedir. Hastalarınaile üyelerinde hepatit B varlığına bakıldığında %44.1 ile ilk sırayı anneler almaktadır. Ortak eşya kullanımı değerlendirildiğinde %83.2 ile aynıhavluyu kullanma ilk sıradadır. Bunu aynı tıraş bıçağını ve tırnak makasını kullanma izlemektedir. Ortak diş fırçası kullanımı yoktur. Sonuç:HBsAg pozitifliği erkeklerde ve kırsal kesimde daha fazladır. Diş tedavisi, cerrahi girişim, hastaneye yatışın HBsAg pozitifliğine etkisi vardır.Aile içi bulaş oranı fazladır ancak bulaş ortak eşya kullanımına bağlıdırdenilemez. Ailede hepatit B varlığı aile bireylerinde HBsAg pozitifliğiniartırmaktadır. Bundan dolayı bir bireyde HBsAg pozitifliği mevcutsa di-ğer aile bireylerinin aşılanması sağlanmalıdır.
Background and Aims: Hepatitis B is an important public healthproblem due to its transmittance, prevalence, and preventability. It ispresent at higher concentrations in blood than in saliva, semen, andvaginal secretions. In practice, infection is not transmitted under dailyliving conditions. Our purpose is to examine intrafamilial transmissionand prevalence in HbsAg-positive cases and their families. Materialsand Methods: HBsAg carriers, chronic Hepatitis B-infected patients,and their relatives were examined for hepatitis B indicators. Study participants were questioned about educational status, dental treatment,blood transfusions, operations, and type of birth. Results: Of the 820patients in our study, 506 were male and 314 were female. Approximately half of the patients were under 40 years of age. Patients withprimary and secondary education represented 37.4% and 37.9% ofthe sample, respectively. The estimated pathways of infection were asfollows: dental treatment, 68.3%; hospital stay, 34.4%; surgical intervention, 32.9%; blood transfusion, 19.3%; and suspicious relationship,2.2%. When hepatitis B was present in family members, mothers werethe most frequently infected, representing 44.1%. Conclusion: In ourstudy, HBsAg positivity was more common in men than in women andmore common in the countryside than in urban areas. Risk factors suchas dental treatment, surgical intervention, and hospitalization have aneffect on HBsAg positivity. The rate of infection increases with intrafamilial usage of shared objects, but it cannot be stated that infection iscompletely based on shared object usage. The presence of hepatitis Bwithin the family increases HBsAg posit