Giriş ve Amaç: Antikoagülan ilişkili abdominal hematomlarin kliniközelliklerini ve bilgisayarli tomografi bulgularini değerlendirmeyi amaçladık. Gereç ve Yöntem: Bu sistematik retrospektif çalışmaya Mart 2008ile Mayis 2016 tarihleri arasında antikoagülan tedavi altında abdominalhematom tanısı alan 55 hasta (ortalama yaş: 66±12 yıl, Aralık 29-84)dahil edildi. Hastalar; demografik özellikler, klinik belirtiler, tibbi öykü,ilişkili faktörler, biyokimyasal testler, bilgisayarli tomografi bulgulari,tedavi ve sonuçları açısından değerlendirildi. Bulgular: En sık kullani-lan antikoagülan ajan warfarin (%72.7) olmakla birlikte enoksaparinkullanımi %20 ve warfarinin enoksaparin ile birlikte kullanımi %7.3oranlarinda saptandi. Ana klinik semptomlar karın ağrısı ve abdominaldistansiyondu. Toplam 85 hematom alani saptandi ve En sık görülen lokalizasyonlar rektus kas kilifi (%50.9) ve gastrointestinal sistem (%30.9)olarak izlendi. Kontrol Antikoagülasyon Komitesinin kriterlerine göre 15(%27.3) hastada majör kanama saptandi. Sonuç: Antikoagülan ilişkili abdominal hematomlarin sik görülen klinik ve bilgisayarli tomografibulgularının bilinmesi, hizli ve dogru tanı koymayi olanak saglar. Aynizamanda klinik hasta yönetiminde dogrudan bir etkiye sahiptir.
Background and Aims: We aimed to evaluate clinical features andcomputed tomography findings of anticoagulant-related abdominalhematomas. Material and Methods: We conducted a retrospectivesystematic study of 55 patients (mean age, 66±12 years; range, 29-84years) on anticoagulant therapy and diagnosed with abdominal hematoma between March 2008 and May 2016. Patients data were evaluated for demographic characteristics, clinical manifestations, medicalhistory, associated factors, biochemical tests, computed tomographyfindings, treatment, and outcomes. Results: The most commonly usedanticoagulant agent was warfarin (72.7%), followed by enoxaparin(20%) and both warfarin and enoxaparin (7.3%). The main clinicalsymptoms were abdominal pain and distention. Among the total 85locations of hematomas, the most frequent locations were the rectusmuscle sheath (50.9%) and gastrointestinal tract (30.9%). According tothe Control Anticoagulation Committee criterion, 15 (27.3%) patientshad major hemorrhages. Conclusion: Prompt and accurate diagnosescan be made through better understanding the most common clinicaland computed tomography findings regarding anticoagulant-relatedabdominal hematomas. In addition, this has a direct impact on clinicalmanagement.